سیگاریهای بی بی کیو با سوزاندن تراشههای چوب در دمای پایین حدود ۲۰۰ تا ۲۷۵ درجه فارنهایت کار میکنند و دودی تولید میکنند که به آرامی و در طی چندین ساعت به گوشت نفوذ میکند. اما گریلهای استاندارد کاملاً متفاوت هستند. آنها غذا را با حرارت مستقیم و در دمای حدود ۴۰۰ تا ۶۰۰ درجه به سرعت میپزند که همان چیزی است که باعث ایجاد لایه سوختهای زیبا روی غذا میشود و بیشتر مردم از آن لذت میبرند. مشکل سیگاریها این است که برای تولید مداوم دود به سوخت دائمی نیاز دارند. این موضوع در فضاهای بسته میتواند خطرناک باشد، چون منجر به تجمع دود شده و همچنین همیشه خطر آتشسوزی در صورت بروز مشکل در سیستم وجود دارد.
بر اساس دادههای کمیسیون ایمنی محصولات مصرفی (CPSC) از سال ۱۹۹۷، بیش از ۳۰ نفر در سال در ایالات متحده به دلیل مسمومیت با گاز مونوکسید کربن ناشی از استفاده از تجهیزات چوبسنگی در فضای داخلی جان خود را از دست میدهند. واحدهای معمولی دودهزنی معمولاً هنگام کار حدود ۱۵ تا ۲۰ پوند سوخت مصرف میکنند که این امر منجر به غلظت گاز مونوکسید کربن بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ قسمت در میلیون میشود. این مقدار بسیار بالاتر از حد خطرناک تعیینشده توسط آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) که تنها ۳۵ قسمت در میلیون است، میباشد. هنگامی که فردی به این میزان از CO قرار بگیرد، پس از حدود دو ساعت سردرد شروع میشود و پس از پنج ساعت مداوم قرار گرفتن در معرض آن، خطر از دست دادن هوشیاری کامل وجود دارد. تنها مدت کوتاهی در یک فضای بسته بدون تهویه مناسب میتواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود.
بر اساس گزارش انجمن ملی حفاظت از حریق، سالانه حدود ۱۰,۶۰۰ آتشسوزی خانگی به دلیل استفاده از گریل رخ میدهد و تقریباً یک سوم این موارد شامل مواد قابل اشتعال نزدیک مانند پرده یا مبلمان میشود. مشکل زمانی تشدید میشود که افراد در حین استفاده از گریل سیگار میکشند. شعلههای باز در دستگاههای دودزا ممکن است ذرات داغ را از تراشههای چوب به هوا پرت کنند و چربیهای قطرهچکان تمایل دارند در دماهای بالای ۵۰۰ درجه فارنهایت آتش بگیرند. چیزی که این وضعیت را بسیار خطرناک میکند، احتمال بیشتر آغاز این آتشسوزیها در داخل خانه به جای فضاهای بیرونی است. به همین دلیل بسیاری از ایستگاههای آتشنشانی اکنون توصیه میکنند که در حین پختوپز، دستگاههای دودزا حداقل ده فوت (حدود ۳ متر) از هر ساختمانی فاصله داشته باشند.
مطالعه اخیر سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا (EPA) در سال 2024 نشان داد که سوزاندن چوب تا حدود ۱۲۰۰ میکروگرم ذرات PM2.5 را در هر متر مکعب آزاد میکند، که حدود دوازده برابر مقدار معمول مشاهده شده در ترافیک شهری است. این ذرات بسیار ریز عمیقاً وارد ریهها شده و حتی به جریان خون نفوذ میکنند و در عرض تنها یک ساعت باعث حملات آسم در تقریباً ۶ نفر از هر ۱۰ نفر مبتلا به این بیماری میشوند. به دلیل این خطر، سازمان حفاظت از محیط زیست استفاده از سوزاندن چوب در فضای داخلی منازل را ممنوع کرده است. دستورالعملهای این سازمان در مورد کیفیت هوای داخلی به طور خاص به خطرات ناشی از ترکیبات آروماتیک چندحلقهای (PAHs) اشاره دارند که در دود و بدون فیلتراسیون آزاد میشوند. این مواد به عنوان عوامل سرطانزا شناخته میشوند و دود چوب را به یک نگرانی جدی برای سلامت افراد در مجاورت تبدیل میکنند.
سیستمهای تهویه آشپزخانه در کنترل بوهای پختوپز و جلوگیری از داغ شدن بیش از حد روی اجاق نسبتاً خوب عمل میکنند، اما هیچگونه توانایی در کنترل دود حاصل از دودکنان بیرونی ندارند. این دستگاههای دودکننده در واقع بین ۴۵ تا ۱۵۰ قسمت در میلیون از مونوکسید کربن آزاد میکنند. این مقدار پس از حدود نیم ساعت به سطحی بسیار بالاتر از حد مجاز میرسد، حتی اگر فردی هودهای تجاری پیشرفته را نصب کرده باشد. دریچههای معمولی آشپزخانه تنها حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد ذرات ریز حاصل از سوختن چوب را جمعآوری میکنند. این امر به این معناست که مواد خطرناکی مانند ذرات PM2.5 و ترکیبات سرطانزا (PAHs) در سراسر خانه پخش میشوند. و اینجا مشکل دیگری است که کمتر کسی دربارهاش صحبت میکند: دود دودکننده حاوی ترکیبات مقاومی است که پس از اتمام پختوپز نیز بر روی دیوارها، سقفها و لباسها باقی میمانند. این موضوع با دودهای ناشی از اجاق گازی متفاوت است که معمولاً به راحتی پراکنده میشوند.
هنگامی که مردم پنجرهها را برای تهویه باز میکنند، معمولاً تنها حدود ۱ تا ۳ بار در ساعت تعویض هوا (ACH) انجام میشود. این مقدار بسیار کمتر از آنچه واقعاً مورد نیاز است، زیرا ما به حداقل ۸ تا ۱۵ بار در ساعت تعویض هوا نیاز داریم تا سطح مونوکسید کربن را به میزان ایمنی که تحت ۹ قسمت در میلیون طبق دستورالعملهای OSHA است، کاهش دهیم. تحقیقات اخیر انجامشده در سال ۲۰۲۳ به بررسی اثربخشی واقعی تهویه پرداخته است. آنها فضاهای آشپزخانه را آزمایش کردند و دریافتند که تقریباً ۷۸ درصد از آنها همچنان دارای افزایشهای خطرناک در سطح CO بالاتر از ۳۵ قسمت در میلیون بودند، حتی وقتی پنجرهها باز بودند و پنکههای تخلیه هوا در حال کار بودند. حرکت طبیعی هوا در فضاها نیز در مقابل سرعت گسترش CO بیاثر است. دستگاههای تشخیص قرار گرفته در فاصله حدود سه متری از فردی که در حال سیگار کشیدن بود، در کمتر از بیست دقیقه سطوح مضر را ثبت کردند. این یافتهها با آنچه مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) همواره گزارش کرده همخوانی دارد که تهویه نامناسب سالانه به دلیل وسایل احتراقی معیوب، عامل بیش از ۴۰۰ مورد مرگ است.
اسکریلکنندههای برقی داخلی با شبیهسازی فرآیند سنتی دود دادن، از طریق عناصر گرمایشی کنترلشده و محفظههای بسته پر شده از تراشههای چوبی کار میکنند، بنابراین نیازی به شعله باز نیست. دود در داخل یک کابینت بسته حرکت میکند که چندین سطح برای قرار دادن غذا دارد و اکثر دستگاهها دارای سینیهای آب داخلی هستند که رطوبت را در حدود ۳۵ تا ۶۰ درصد حفظ میکنند. مدلهای با کیفیتتر معمولاً دارای کنترلکنندههای دمای دیجیتالی هستند که تا حدود ۷۴ درجه سانتیگراد (معادل ۱۶۵ درجه فارنهایت) پایین میآیند که برای پخت مواد حساس مانند ماهی بدون پخت بیش از حد عالی است. برخی از آنها حتی به کاربران اجازه میدهند تنها با ضربه زدن به اپلیکیشن تلفن همراه خود، مقدار دود خروجی را تنظیم کنند که برای افرادی که میخواهند از راه دور پخت خود را نظارت کنند بسیار مناسب است.
دمسازهای برقی که برای استفاده در فضای داخلی طراحی شدهاند، اصلاً مونوکسید کربن تولید نمیکنند که این ویژگی از نظر ایمنی بسیار مثبت است. همچنین این دستگاهها سبب کاهش ذرات ریز معلق در هوا میشوند که به آنها ذرات معلق گفته میشود. مدلهای با کیفیتتر مجهز به فیلترهای HEPA هستند که هوای داخل خانه را تمیز نگه میدارند. این فیلترها سطح ذرات PM2.5 را در حدود یا حتی زیر آستانه ۱۲ میکروگرم در متر مکعب که توسط آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) تعیین شده است، نگه میدارند. این مقدار بسیار بهتر از شرایط بیرون است که در آن دمسازهای معمولی معمولاً بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میکروگرم در متر مکعب ذرات در هوا منتشر میکنند. ویژگی مهم دیگری که در بسیاری از دمسازهای برقی وجود دارد، گواهی UL 499 است. این یعنی دستگاه به صورت خودکار در صورت افزایش دمای داخلی (معمولاً بالاتر از ۴۰۰ درجه فارنهایت) خاموش میشود. بر اساس دادههای صنعتی، این مکانیزم ایمنی تقریباً در سه چهارم حریقهایی که در دمسازهای قدیمیتر رخ میدهد، جلوگیری میکند.
دمیدههای داخلی امروزی که دارای گواهی UL هستند، ابعاد نسبتاً فشردهای دارند و معمولاً عرض آنها حدود ۲۴ اینچ یا کمتر است. این دستگاهها دارای سیستم کنترل دود دو مرحلهای جالبی هستند که به کاربران اجازه میدهد با استفاده از انواع چوبها مانند هیکوری یا سیب، طعمهای مختلفی ایجاد کنند و قسمت بهتر این است که نیازی به دودکش بیرونی ندارند. مدلهای برتر این محصولات از فیلتر پنج لایهای قدرتمندی برخوردارند که تقریباً تمام ذرات آزاردهنده دود را جذب میکنند و همچنین با حسگرهای هوشمند گوشت که از طریق وایفای متصل میشوند، تجهیز شدهاند تا آشپزها بتوانند همزمان وضعیت چندین نوع پروتئین را زیر نظر داشته باشند. این وسایل معمولاً بین ۱٫۲ تا ۱٫۸ کیلووات در ساعت مصرف انرژی دارند که در واقع مشابه مصرف اکثر اجاقهای کنوکشن است. این بدین معناست که حتی افرادی که آشپزخانههای کوچکی به مساحت تنها ۸۰ فوت مربع دارند نیز میتوانند به طور منظم از دود دادن گوشت لذت ببرند بدون اینکه نگران افزایش قبض انرژی باشند.
دمیدههای برقی داخلی با استفاده از برنامههای داخلی، کنترل دقیق دما و سیستمهای مدیریت دود خودکار، حدسزنی را در فرآیند دود دادن غذا حذف میکنند. آشپزان خانگی میتوانند به طور قابل اعتماد نتایج خوبی در تهیه غذاهای مورد علاقه مانند رibs گوشت خوک یا سینه گوساله داشته باشند، بدون اینکه نیاز باشد تمام مدت کنار دستگاه بمانند. اکثر مدلها همچنین تعجبآوری کوچک هستند و معمولاً کمتر از دو فوت مربع فضا اشغال میکنند که برای آپارتمانها یا ساکنان شهری با فضای آشپزخانه محدود بسیار مناسب است. البته این دستگاهها به اندازه دمیدههای بزرگ بیرونی ظرفیت گنجایش گوشت ندارند، اما اکثر مردم آنقدر از استفاده از آنها راحت هستند که این دستگاهها را به طور منظم در برنامهریزی وعدههای هفتگی خود بگنجانند.
حتی با وجود تمام پیشرفتهای فناوری، بیشتر دخانیات داخلی همچنان دود سبکتری تولید میکنند، زیرا از فیلتر استفاده میکنند و با برق کار میکنند نه با آتش واقعی. این بدین معناست که دود آنها قوی نیست، بنابراین گوشت به آن پوستهٔ ترد یا عمق طعمی که ما دوست داریم، دست نمییابد. این دستگاهها برای مرغ و سبزیجات عملکرد مناسبی دارند، اما وقتی کسی به دنبال طعم دودی قوی مثل رibs یا brisket باشد، روشهای سنتی غلبه کردن بر آنها سخت است. دخانیات قدیمی که چوب یا زغال میسوزانند اجازه میدهند دود به مرور زمان واقعاً در غذا نفوذ کند، چون هیچ فیلتری مانع نمیشود. البته این کار زمان بیشتری میبرد و نیاز به توجه بیشتری دارد، اما بسیاری از علاقهمندان باربیکیو معتقدند همین تلاش اضافی است که غذاهای دودی اصیل را شایستهٔ انتظار کردن میکند.
حتی اگر کسی یک دودزن داخلی با گواهی UL تهیه کند، رعایت محل قرارگیری مناسب و نصب صحیح برق همچنان بسیار مهم است. این دستگاه فضای کافی نیاز دارد — آن را حدود ۳۰ سانتیمتر از دیوارها فاصله دهید و حتماً زیر یک هود آشپزخانه که چربی را فیلتر میکند نصب کنید، در غیر این صورت لایههای مختلفی از چربی روی همه چیز انباشته خواهد شد. این دستگاهها اگرچه خطر شعله باز را از بین میبرند، اما در طول زمان مقدار قابل توجهی گرما تولید میکنند، بنابراین بیشتر افراد متوجه میشوند که نیاز به مدار برق اختصاصی دارند. این موضوع به ویژه در خانههای قدیمیتر صادق است که وصل کردن چند دستگاه به یک پریز میتواند در آینده مشکلاتی ایجاد کند. رعایت دستورالعملهای کتابچه راهنما شاید خستهکننده به نظر برسد، اما باور کنید، وقتی به درستی انجام شود، این دودزنهای برقی واقعاً برای ایجاد طعمی شبیه به رستوران بدون ایجاد آسیب ناشی از دود در داخل آشپزخانه عالی عمل میکنند.
باربیکیوهای سنتی دودزا مقدار زیادی دود و مونو اکسید کربن با غلظت بالا هنگام استفاده در فضای داخلی تولید میکنند و خطرات جدی برای سلامتی و ایمنی ایجاد میکنند.
بله، دودزاهای برقی داخلی تقریباً بدون انتشار آلاینده هستند و مونو اکسید کربن تولید نمیکنند و بنابراین برای استفاده در فضای داخلی انتخاب ایمنتری محسوب میشوند.
دودزاهای برقی اغلب دود سبکتری تولید میکنند که منجر به طعم دودی کمتر شدید نسبت به دودزاهای سنتی که از چوب یا زغال استفاده میکنند، میشود.
پاستایم یکی از برندهای رهبر در چین است. باربکیوهای پاستایم طراحی شدهاند تا مردم را به هم نزدیک کنند. آیا این یک باربکیو خانگی، یک شور مطبخ دوستی یا یک شام آرام زیر ستارگان باشد. لحظات عالی باربکیو خود را با باربکیو پاستایم لذت ببرید!
EN