نوع سوختی که استفاده میکنیم و همچنین نحوه ساخت یک باربیکیؤ واقعاً بر میزان دمای آن تأثیر میگذارد. اجاقهای زغالی بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه طول میکشد تا آماده پخت و پز مناسب شوند. اگر کسی بخواهد کنترل خوبی روی جریان هوا داشته باشد، باید شیرهای تهویه را به صورت دستی تنظیم کند. این اجاقها میتوانند بسیار داغ شوند، گاهی اوقات بیش از ۵۰۰ درجه فارنهایت، که این امر باعث ایجاد خطوط سوختگی عالی روی گوشت میشود، اما معمولاً در دما ناپایدار هستند. از سوی دیگر، اجاقهای گازی بلافاصله روشن میشوند و به آشپز اجازه میدهند تا با استفاده از دستههای ساده، دمای آن را تنظیم کند. این امر کنترل بسیار بهتری را در مناطق مختلف هنگام پخت همزمان غذاهای متنوع فراهم میکند. برخی از مدلهای ترکیبی جدیدتر داخل خود از سرامیک یا مواد نسوز خاصی استفاده میکنند تا گرما را بهتر حفظ کنند، دماهایی حدود ۷۵۰ درجه فارنهایت را تجربه میکنند در حالی که همچنان به تغییرات به سرعت واکنش نشان میدهند. شکل خود اجاق نیز مهم است. دستگاههای استوانهای به دلیل محل قرارگیری شیرهای تهویه، گرما را به طور یکنواختتری پخش میکنند. اما اجاقهای کتریشکل به شکل متفاوتی عمل میکنند و تمام آن گرمای تابشی را روی سطوح متمرکز میکنند تا غذا هنگام تماس سریعتر کاراملیزه شود.
دستیابی به طعمهای خوب واقعاً به تنظیم دقیق دما بستگی دارد. وقتی غذا به دمای حدود ۲۸۰ تا ۳۳۰ درجه فارنهایت برسد، اتفاق خاصی رخ میدهد که واکنش مایرارد نامیده میشود. این زمانی است که اسیدهای آمینه با قندها در غذا ترکیب شده و طعمهای غنی و خوشمزهای ایجاد میکنند که ما بسیار دوست داریم. همین پدیده است که باعث ایجاد خطوط زیبا و طعم اومامی عمیق در گوشتهای مشوی میشود که همه به آن علاقه دارند. در همین بازه زمانی، حدود دمای ۳۲۰ درجه، فرآیند دیگری نیز آغاز میشود. قندها شروع به تجزیه شدن میکنند که آشپزان آن را کاراملیسازی مینامند و این فرآیند بوهای شیرین و آجیلی دلچسبی به غذاها اضافه میکند. این واکنشها نیازمند تماس منظم و پایدار با حرارت در همین محدوده خاص هستند. اگر دما زیر ۲۸۰ درجه خیلی سرد شود، هیچ چیز به درستی قهوهای نمیشود. اما اگر دما از ۵۰۰ درجه فراتر رود، همه چیز به جای ایجاد طعم خوب، میسوزد. رسیدن به این تعادل مناسب به معنای مدیریت نحوه خروج رطوبت از غذاست، در حالی که لایه خارجی ترد آن حفظ میشود و محتوای داخلی خشک نمیشود.
برای دستیابی به نتایج یکنواخت، باید از حرارت بالا در سطح برای رنگدهی (400 تا 500 درجه فارنهایت) همراه با دمای داخلی مطابق با استانداردهای USDA استفاده کرد. از این جدول مرجع برای پروتئینهای متداول استفاده کنید:
| غذا | دمای سطحی | دمای داخلی مطلوب | یادداشتها |
|---|---|---|---|
| استیک گوشت گاو | 450–500°F | 130–135°F | نیمهبشقاب؛ هر طرف را 2 تا 3 دقیقه سرخ کنید |
| همبرگر | 400–450°F | ۱۶۰°F | استاندارد ایمنی گوشت خوردهشده |
| مرغ | 375–400°F | 165 درجه فارنهایت | ضخیمترین قسمت را بررسی کنید، از شعلهور شدن جلوگیری کنید |
| سوسیس | 350–375°F | ۱۶۰°F | برای پخت یکنواخت به طور مکرر بچرخانید |
| ماهی | 350°F | 145°F | تا زمانی که کدر و لایهلایه شود بپزید |
سوزاندن با حرارت بالا واکنش مایلارد را آغاز میکند، در حالی که مناطق غیرمستقیم پخت داخلی ایمن را تضمین میکنند. همیشه میزان پخت را با دماسنج دقیق بررسی کنید – نشانههای بصری مانند رنگ یا شفافیت آب میوه نشانههای نامعتبری هستند.
وزارت کشاورزی آمریکا (USDA) حداقل دمای سختی برای ایمنی مواد غذایی تعیین کرده است، مثلاً ۱۶۵ درجه فارنهایت برای مرغ. اما متخصصان واقعی باربیکیو ترفندی میدانند که بسیاری از آشپزان خانگی از آن غافلاند. آنها گوشتها را حدود ۵ درجه قبل از رسیدن به این اعداد رسمی از روی مشعل بیرون میآورند، به خاطر پدیدهای به نام پخت تدریجی (carryover cooking). گوشت در حین استراحت به گرم شدن ادامه میدهد و معمولاً دمای آن ۵ تا ۱۰ درجه دیگر افزایش مییابد. اگر مرغ را در دمای ۱۶۰ درجه خارج کنید نه اینکه تا رسیدن به ۱۶۵ صبر کنید، باز هم از نظر ایمنی قابل قبول است و رطوبت خود را حفظ میکند. همین موضوع برای استیک نیز صدق میکند. زمانی که دمای آن به حدود ۱۳۰ رسید، آن را از روی حرارت بیرون بیاورید و کمی بگذارید استراحت کند. تا زمان سرو، دمای آن دقیقاً به نقطه عالی میدیوم ریر (medium rare) یعنی ۱۳۵ درجه میرسد. پس از پخت هر نوع پروتئینی، آن را به مدت حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه به آرامی با فویل بپوشانید. این کار باعث میشود آبجوش در تمام گوشت پخش شود، الیاف کمی شل شوند و در نهایت هر لقمهای هم از نظر استانداردهای ایمنی مناسب باشد و هم طعمی عالی داشته باشد.
وقتی از حرارت مستقیم صحبت میکنیم، منظور قرار دادن غذا دقیقاً بالای شعلههای داغ یا زغالهاست، معمولاً در دمایی حدود ۴۰۰ تا ۷۰۰ درجه فارنهایت. این روش برای سرخ کردن سریع استیک، برگر، سبزیجات و موارد مشابه عالی است. نقطه ضعف آن چیست؟ پوسته خوبی به سرعت ایجاد میکند، اما کسی باید مراقب باشد تا چیزی سوخته نشود. حالا حرارت غیرمستقیم کاملاً متفاوت است. غذا دورتر از منبع اصلی آتش قرار میگیرد، معمولاً در دمایی بین ۲۲۵ تا ۳۵۰ درجه. این روش کندتر اجازه میدهد تا گوشتهایی مانند مرغ کامل، ریبس یا شانه گوشت خوک به آرامی و بدون سوختن بیرونی، کاملاً پخته شوند. چیزی که این روش را خاص میکند، تولید گوشتی نرم در تمام قطعه است، در حالی که لایه بیرونی آن سالم باقی میماند و سوخته نمیشود.
برای کنترل بهینه، یک تنظیم دو منطقهای ایجاد کنید:
تنظیم دمای مناسب، تفاوت بین غذای خوب و نتایج نامنظم در هنگام پخت روی شعله را رقم میزند. بیشتر دماسنجهای درب داخلی فقط وضعیت هوای داخلی گریل را نشان میدهند، نه آنچه در سطح مش یا روی خود غذا اتفاق میافتد. آزمایشها نشان دادهاند که این دماسنجها گاهی تا ۵۰ درجه فارنهایت با مقدار واقعی اختلاف دارند. آشپزهای حرفهای به دماسنجهای دیجیتالی متکی هستند که دقیقاً در سطح مش قرار میگیرند و در ضخیمترین قسمت غذای در حال پخت فرو برده میشوند. برخی از سیستمهای دو سوندی امکان نظارت همزمان بر دمای فضای پخت و دمای داخلی خود غذا را فراهم میکنند. هشدارهای قابل برنامهریزی نیز هنگام دود دادن گوشت به مدت چند ساعت بسیار مفید هستند و زمانی که دما بیش از حد کاهش یا افزایش یابد، هشدار میدهند. به یاد داشته باشید که به طور دورهای صحت این سوندها را با قرار دادن آنها در آب یخچالی بررسی کنید تا مطمئن شوید هنوز دقیق هستند. گزینههای بیسیم که با اپلیکیشنهای تلفن همراه همراه میشوند، برای نظارت از راه دور بسیار محبوب شدهاند. استفاده از این رویکرد منظم و ابزارهای مناسب، حدس و گمان را از بین میبرد و همواره منجر به پخت مناسب و ایمن غذا میشود.
واکنش مایارد زمانی رخ میدهد که اسیدهای آمینه و قندها در غذا در دمای بین ۲۸۰ تا ۳۳۰ درجه فارنهایت با هم واکنش نشان دهند و طعمهای غنی و خوشمزهای ایجاد کنند که باعث ایجاد لکههای سوختگی و طعم عمیق اومامی در گوشتهای مشوی میشود.
پخت باقیمانده به معنای حرارت باقیمانده است که پس از برداشتن گوشت از روی شعله، به پختن آن ادامه میدهد. متخصصان توصیه میکنند که گوشتها را حدود ۵ درجه زیر دمای هدف از روی شعله بردارند تا در حین استراحت به دمای ایمن برسند.
برای پختن مرغ روی شعله، باید به دمای داخلی ۱۶۵ درجه فارنهایت دست یافت. با این حال، توصیه میشود که مرغ را در دمای حدود ۱۶۰ درجه از روی شعله بردارید تا پخت باقیمانده به دمای ایمن مورد نیاز برسد.
دماسنجهای دیجیتالی قرائت دقیقی از هم دمای منطقه پخت و هم دمای داخلی غذا فراهم میکنند و در مقایسه با دماسنجهای درب داخلی، نتایجی یکنواخت و ایمن در هنگام شعلهپزی ارائه میدهند.