استفاده از زغال برای پخت و پز همواره یکی از روش‌های کلاسیک در حیاط خانه بوده است، اما امروزه شمار قابل توجهی از آشپزانی که به محیط زیست فکر می‌کنند، آن را گزینه‌ای سبز نیز می‌دانند. بیایید ببینیم چگونه روشن کردن این زغال‌های داغ می‌تواند به کره زمین کمک کند و در عین حال لذت پخت و پز در فضای باز را دوچندان کند.
اول از همه، زغال خوب از درختان به دست می‌آید که یک ماده تجدیدپذیر است. وقتی تولیدکنندگان چوب را از جنگل‌های مدیریت شده برداشت می‌کنند، عرضه را حفظ می‌کنند و ضایعات را کاهش می‌دهند. از این جهت، زغال بیشتر شبیه یک سوخت محلی است تا پروپان یا گاز طبیعی که هر دو در طول چرخه عمر خود کربن بیشتری به هوا آزاد می‌کنند. استفاده از زغال‌های گرانولی یا زغال چوب با کیفیت تولید شده به شیوه مسئولانه، هزینه اقلیمی ناشی از پیک‌نیک‌های تابستانی را کاهش می‌دهد.
علاوه بر این، یک منقل زغالی ممکن است در مقایسه با معادل گازی خود، پس از محاسبه تمامی عوامل، گازهای گلخانه‌ای کمتری منتشر کند. بسیاری از موارد به کیفیت زغال بستگی دارد؛ زغال طبیعی خالص تمیزتر می‌سوزد و بدون افزودنی‌های اضافی، حرارت قوی‌ای تولید می‌کند. چون این زغال دمای بالایی دارد، پخت‌کنندگان از مقدار کمتری از آن برای سفت کردن همبرگرها یا پخت سبزیجات استفاده می‌کنند و در نتیجه در طول یک جلسه پخت، انتشار گاز کمتری دارند. با انتخاب این نوع زغال به جای استفاده از شیر گاز، آشپزان فضای پشت باغ گام کوچکی اما واقعی را در جهت داشتن یک سیاره خنک‌تر بر می‌دارند.
پختن روی زغال اغلب به عنوان روشی دستی‌تر و طبیعی‌تر برای گریل کردن در نظر گرفته می‌شود. دود آرام و پیوسته از زغال‌های واقعی یا سنگ زغال، طعمی را فراهم می‌کند که بسیاری از مردم معتقدند به مراتب از سوزاندن تمیز گاز بهتر است. به همین دلیل، بسیاری از کسانی که در فضای باز غذا می‌پزند امروزه زمانی که به دنبال یک وعده غذای قوی و همچنین توجه واضح به روند تازه و خاکی در منوهای ارگانیک و فارم-تو-تیبل (farm-to-table) هستند، به سمت زغال روی می‌آورند. روشن کردن این زغال‌ها تنها باعث بالا رفتن گوشت نمی‌شود؛ بلکه انعکاسی از حرکت دور شدن از پخت‌های بیش از حد فرآوری شده است. بنابراین، انتخاب زغال می‌تواند احساسی شبیه گامی کوچک به سمت مصرف غذای سالم‌تر باشد.
ضایعات، زمینه‌ای دیگر است که ذغال می‌تواند با برند مناسب در آن درخشش کند. بسیاری از تولیدکنندگان امروزه از پالت‌های قدیمی، بقایای آهنگری چوب، یا بقایای کشاورزی برای ساخت براکته‌های خود استفاده می‌کنند و به این ترتیب عمر جدیدی به این مواد می‌دهند بجای اینکه در محل‌های دفن زباله انباشته شوند. این کار نه تنها موجب کاهش زباله‌ها می‌شود، بلکه فشار روی درختان جوان را نیز کاهش می‌دهد، چرا که نیاز به یک برداشت اضافی چوب از بین می‌رود. بنابراین وقتی افرادی که از منقل استفاده می‌کنند، ذغال خود را از شرکت‌هایی انتخاب کنند که منبع مشترک مواد خام خود را به وضوح مشخص کرده‌اند، به طور غیرمستقیم از اقتصاد دایره‌واری حمایت می‌کنند که روحیه منقل کردن را با زندگی آگاهانه هماهنگ می‌کند.
در نهایت، پخت و پز در فضای باز با زغال یک دسته از مزایای سبز غیرمنتظره به همراه می‌آورد. وقتی زغال از جنگل‌های مدیریت شده تأمین شود و مدت زمان سوختن آن کوتاه باشد، انتشارات جانبی را کاهش می‌دهد و طعم غنی‌ای اضافه می‌کند که بیشتر کسانی که از گاز استفاده می‌کنند اعتراف می‌کنند از دست دادن آن را دوست ندارند. با اینکه خریداران امروزه به دنبال محصولاتی هستند که به محیط زیست آسیب نرسانند، منقل ساده زغالی حالا جایگاه محکمی را در کنار صفحات خورشیدی و ظروف کمپوست در سراسر کشور به دست آورده است. در حرکت به سوی آینده، اینکه هر بار که آتشی روشن می‌کنیم به زمین فکر کنیم و سوخت‌هایی انتخاب کنیم که با این تصمیم هماهنگ باشد، باعث می‌شود پخت و پز تنها یک لذت فصلی نباشد بلکه گامی به سمت زندگی هوشمندانه‌تر باشد.
EN