Ნახშირის მოწყობილობები მუშაობს სამი ძირეული პრინციპის საფუძველზე: ჰაერის ნაკადის მართვა, სითბოს სტაბილურობის შენარჩუნება შიგნით და კვამლის სისუფთავის უზრუნველყოფა. ქვედა საჰაერო ხვრელები იძლევა ჟანგბადს ნახშირის ცეცხლის მოსალოდნელად, ხოლო ზედა ხვრელები კონტროლავს კვამლის გამოტაცებას. ეს ქმნის მუდმივ ჰაერის ნაკადს, რომელიც გადაადგილდება საწვავი ადგილის გარშემო. ნახშირის მოწყობილობები განსხვავდება გაზის ან მაღალი სიჩქარის მქონე მოწყობილობებისგან იმით, რომ ისინი სრულიად დამოკიდებულია ბუნებრივ ჰაერის მოძრაობაზე. პატარა ცვლილებები საჰაერო ხვრელებში შეიძლება დიდ გავლენას ახდენდეს სასურველი ტემპერატურის შესანარჩუნებლად. ასევე მნიშვნელოვანია მაღალი ხარისხის დამზადება. კერამიკული კედლები ან დამატებით სისქის ფოლადი ეხმარება სითბოს შენარჩუნებაში, რათა შევძლოთ ხორცის ნელი მომზადება ტემპერატურაზე, რომელიც ჩვეულებრივ 225-დან 275 გრადუს ფარენჰეიტამდე მერყეობს. ასეთი ტემპერატურით მომზადებისას ხორცის მკვეთრი ნაწილები დროთა განმავლობაში ხდება მაგრამ არ იშრება. არ არის საჭირო რთული ელექტრონიკაც კი. უბრალოდ უნდა დააკვირდეთ კვამლის ფერს. თხელი ლურჯი კვამლი ნიშნავს, რომ ყველაფერი კარგად წვის. სქელი თეთრი ან ნაცრისფერი კვამლი კი გვიჩვენებს, რომ ჰაერის ნაკადში რაღაც არ არის სწორად და საჭიროებს კორექტირებას.
Ნაღმის ღვარები ფუნდამენტურად განსხვავდებიან კონვენციური გრილებისა და თანამედროვე ალტერნატივებისგან — არა მიზნით, არამედ კონტროლის ფილოსოფიით:
| Თვისება | Ქვანახშირის ღონი | Სტანდარტული გრილი | Ელექტრო/პელეტის ღვარი |
|---|---|---|---|
| Გამოთბობის წყალი | Ბუნებრივი ნაღმის წვა | Პირდაპირი გაზი/ლაპარაკი | Ავტომატიზირებული ელექტრო ელემენტი |
| Ტემპერატურის კონტროლი | Ხელით შესრულებული სადინრის დაყენება | Სამართავი დაფა | Ციფრული თერმოსტატი |
| Ნების წარმოება | Ქვების ნაჭრები/ნაჭრები, რომლებიც პირდაპირ ნაღმზეა მოთავსებული | Სასურველი дыმის ყუთები | Ავტომატიზებული პელეტების მიწოდება |
| Გემოს პროფილი | Მდიდარი, მრავალშრიანი დამხვრიტვა სიღრმით და ცვალებადობით | Მკვებრის მკვდარი ნაწილი მინიმალური დიმით | Მუდმივი, ნაკლებად მკვებრი დიმი |
Პელეტის დამხვრიტვები შესანიშნავია იმ ადამიანებისთვის, ვისაც სურთ მათი დაყენება და დავიწყება დროის უმეტეს ნაწილში, ხოლო ნაღმის დამხვრიტვები იძლევა იმ ადამიანებს რაღაც განსაკუთრებულს, ვისაც სურს ხელები მოჰკიდოს. ყოველი მცირე კორექტირება საჰაერო ღიოებში მეტს აკეთებს, ვიდრე უბრალოდ ტემპერატურის შეცვლა. ეს ზეგავლენას ახდენს იმაზე, თუ რამდენი დიმი შედის ხორცში და ამატებს გემოს სხვადასხვა შრეებს. ჩვეულებრივი მარჯვენები სწრაფ მზადებაზე არის ორიენტირებული მაღალ ტემპერატურაზე, პირდაპირ ცეცხლის წყაროზე. ნაღმის დამხვრიტვები სხვაგვარად მუშაობს, ისინი შექმნილია ნელი მზადებისთვის, სითბოს წყარო კი სურსოს ქვემოთ ან გვერდით მდებარეობს. ამ ორს შორის განსხვავება არ ეხება იმას, თუ რომელია უკეთესი. უფრო მეტყველებს იმაზე, თუ რა სახის შედეგს სურს მიღება ადამიანს მზადებისას.
Ქვაბის მქონე მოწვავის მართვა ნაკლებად არის დამოკიდებული ტექნიკურ უნარებზე და უფრო მეტად – დაკვირვების უნარზე. დამწყებები სწრაფად იძენენ თვითდარწმუნებას, როცა სწავლობენ ფიზიკური ნიშნების ინტერპრეტირებას – იმის მიხედვით, თუ რა ფერისაა იარუსი, როგორია მოხეჩის ტექსტურა, რა წინააღმდეგობას ავლენს დამპერი, – დიგიტალური მაჩვენებლების გარეშე.
Კარგი წვის მთავარი ნიშანი მილიდან გამომავალი თხელი, ლურჯი ღრუბელია. ეს ნიშნავს, რომ ყველაფერი სწორად მუშაობს და არომატები სწორად იქმნება. როდესაც ჩვენ ვხედავთ სისქით მეტ თეთრ ან ნაცრისფერ ღრუბელს, ეს ჩვეულებრივ მიუთითებს ან საკმარისი ჰაერის არარსებობაზე, ან ჩვეულებრივზე მეტად სველ წვავზე. უბრალოდ გააფართოეთ ქვედა საჰაერო ხვრელები უფრო მეტად და მიეცით დრო დასაყოვნებლად. ასევე ადევნეთ ყურადღება ნამუსის დაგროვების ხარისხს. ნახევარი ნაღმის ზედაპირზე თანაბრად განაწილებული ნაცრისფერი ფენა მიუთითებს კარგად წვაზე. მაგრამ თუ ისინი საწყისში ძლიერ იწყებენ დაგროვებას, ალბათ სადმე არის დაბლოკილი ჰაერის მიმოქცევა ან შესაძლოა ნარევში ჭარბი ტენიანობაა. მაგრამ დამპერები ფრთხილად უნდა მოვიპოვოთ. ნუ შეეხებით მათ ყველას ერთდროულად. უმჯობესია მცირე, მეოთხედი მობრუნება ყოველი ოცდაათი-ოცდათხუთმეტი წუთის განმავლობაში, სანამ სისტემა დაისტაბილიზებს. მსგავსი პროცედურის გამეორების შემდეგ დაახლოებით ოთხი ან ხუთი სამზადო სესიის განმავლობაში, უმეტესობა ადამიანისთვის ხდება მისაღები, თუ რა უნდა მოელოდოს და როდი უნდა შეიტანოს ცვლილებები იმის მიხედვით, თუ რას ხედავს.
Ეს ხშირად მეორდება შეცდომები არის გავრცელებული ჩვევების ასახავს — არა შეუძლებლობის გამო — და სწრაფად იქნება აღმოფხვრილი ყურადღებით გამეორებით:
Კვლევები მოტორული უნარების შეძენის შესახებ აჩვენებს, რომ ეს ქცევები დაახლოებით 20 საათიანი კონცენტრირებული პრაქტიკის შედეგად სტაბილურ რუტინაში გადაიქცევა. რაც თავდაპირველად რთულების შეგრძნებას იწვევს, უბრალოდ ნაადრევი ნიმუშების ამოცნობის უცნობობაა — რასაც მალე შეუცვლის დამოუკიდებელი, წამ-წამზე გადაწყვეტილებების მიღების უნარი.
Იმის, თუ რა სახის წვავს ავირჩევთ, დიდად განსაზღვრავს იმას, თუ რამდენად შეგვიძლია კონტროლი გვქონდეს სამზადის პროცესზე. ბურღული ნახშირი უფრო სწრაფად გადაეცემა, გამოყოფს უფრო მაღალ სითბოს და თითქმის არ ტოვებს მტვანებს, რაც მის გამოყენებას ხსნის სწრაფი დამუჟავების ან მოკლე დამხვრიტვისთვის. თუმცა, აქ არის ერთი პირობა: რადგან ეს ნაჭრები არის სხვადასხვა ფორმისა და ზომის, ჰაერი არათანაბრად გადის მათ შორის და ხშირად ვიძულებთ დამატებითი ნახშირის დამატებას. ბრიკეტები სხვაგვარად მუშაობს. ისინი თანაბრად არის დაწყობილი, გრილზე გრძელდება უფრო მეტი დრო, გამოყოფს მუდმივ, დაბალ სითბოს, რაც უფრო მარტივად აკონტროლებს, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც ვინმე დამწყებია ხორცის დამხვრიტვის საქმეში. რა უარყოფითი? ეს ბრიკეტები შეიცავს კავშირებს, რომლებიც ქმნიან მეტ მტვანებს, ვიდრე ბურღული ნახშირი, და თუ ჩვენ არ გავასუფთავებთ სადიდებს რეგულარულად, ეს მტვანები იკრება და იწყებს ჰაერის მიმოქცევის დაბლოკვას. ორივე სახის წვავისთვის სადიდების სწორი მართვა მნიშვნელოვანია. როდესაც ჩვენ გავხსნით დამპერებს, მეტი ჟანგბადი შედის შიგნით და ტემპერატურა იმატებს. მათი დახურვა კი ეხმარება წვავის შენახვაში და სამზადის უფრო ნელ პროცესში. ნამდვილი უნარი მოდის იმის დაკვირვებიდან, რასაც ვხედავთ და ვგრძნობთ, ზუსტი ციფრების დამახსოვრების ნაცვლად. შეამოწმეთ მტვანების ფერი (ნათელი ნაცრისფერი ნიშნავს, რომ საკმარისად ცხელია), შეამოწმეთ, თუ როგორ იშლება ნახშირი (თუ ის იშლება მარტივად, დროა ახალი დამატების), და შეამჩნიეთ, როდის გახდება დამპერები მაგრი, რადგან ეს ჩვეულებრივ ნიშნავს, რომ შიგნით იკრება მეტი მტვანები.
Მტკნარი ხეების გამოყენება დამთვრალობის პროცესში უნდა ახლდეს უნარს და შემოქმედებითობას. ვაშლისა და ვარდის ტევზები ხსნის ნაზ, ტკბილ ნოტებს, ხოლო ჰიკორისა და ნაძვის ტევზები კი უფრო მტკივნეულ და მიწიერ გემოს აძლევს. მესკიტი საკმაოდ ძლიერი საშუალებაა, რომელიც შესანიშნავად გამოდგება დიდი ნაჭრებისთვის, თუმცა შეიძლება აღმოჩნდეს ზედმეტად ძლიერი ნაზი კერძებისთვის. როდესაც შესაძლებელია, ყოველთვის გამოიყენეთ ღუმელში გამშრალი მტკნარი ხის ნაჭრები. წიწაკა ან ნაწილობრივ შენობის ხე კარგად არ მუშაობს, რადგან ის ბინძურად იწვის და ცუდ გემოს ტოვებს. დაელოდეთ, სანამ ნაღმებს გარშემო მოჩნდება მსუბუქი ნაცრისფერი ფენა, რაც ჩვეულებრივ იწვის დამწყებიდან 12-15 წუთის განმავლობაში ხდება. ეს ხელს უწყობს ხის სწორად დაიწვას იმ ყვითელი მოწონის წარმოქმნის გარეშე. თუმცა ნუ გადაახარჯებთ. ყოველ საათში ორი ან სამი საშუალო ზომის ნაჭერი საკმარისია. ამაზე მეტი ხშირად იმას იწვევს, რომ ხის გემო აფარებს ხორცის გემოს, ნაცვლად იმისა, რომ შეუმსუბუქდეს იგი. მოათავსეთ ნაჭრები ცეცხლიან ნაღმებთან მიმდებარედ, ცივის მაგივრად, რათა ისინი დაწყებულიყვნენ მაშვების წარმოქმნა უშუალოდ. დროც მნიშვნელოვანია. უმეტეს მაშვი დაიშვება დროულად, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც ხორცი ჯერ არ შეიქმნა ლეპისებრი ზედაპირის ფენა – პელიკლი. როდესაც ეს მოხდება, ხორცი უკვე არ იღებს გემოს იმ სიჩქარით. ამიტომ შეინახეთ თქვენი საუკეთესო ხე მაშინ, როდესაც ის ნამდვილად განსხვავებას განაპირობებს.
Ტემპერატურის კონტროლის უკეთესი გზა არის ჰაერის შესასვლელი ღიობების მორგება. გააღიეთ ქვედა ღიობები, რათა მეტი ჟანგბადი შევიდეს, რაც აიწევს ტემპერატურას. ნაკლებად დახურეთ ისინი, რათა შეამციროთ ჰაერის ნაკადი და დაიწეოს ტემპერატურა. შეიყვანეთ პატარა შესწორებები და რამდენიმე წუთის მანძილზე დაელოდეთ ეფექტს, სანამ შემდეგ ცვლილებებს შეიტანთ.
Ბრიკეტები საერთოდ უკეთესია დამწყებთათვის, რადგან ისინი უზრუნველყოფენ მუდმივ წვას და სითბოს. ისინი უფრო მარტივად მართვადია ნატურალურ ნახშირთან შედარებით, რომელიც უფრო ცეკვავს და აქვს სხვადასხვა ზომა და ფორმა.
Სქელი თეთრი ან ნაცრისფერი smoke ხშირად არის ცუდი ჰაერის მიმოქცევის ან სველი წვაულის ნიშანი. შეამოწმეთ ღიობები, რომ დარწმუნდეთ, რომ ისინი ღიაა და უზრუნველყოფს საჭირო ჰაერის მიმოქცევას. ასევე, დარწმუნდით, რომ იყენებთ მშრალ ნახშირს და ხის ნაჭრებს, რათა თავიდან აიცილოთ ჭარბი smoke.